Τα ινομυώματα ή λειομυώματα θεωρούνται καλοήθη νεοπλάσματα με εντόπιση στο τοίχωμα της μήτρας με ποσοστό εμφάνισης 40-80% μεταξύ όλων των γυναικών.
Οι παθογενετικοί μηχανισμοί οι οποίοι βοηθούν στη ανάπτυξη των ινομυωμάτων, δεν έχουν προσδιοριστεί μέχρι σήμερα, ωστόσο, επιβεβαιωμένοι επιβαρυντικοί παράγοντες φαίνονται να είναι η κληρονομικότητα και η δράση των οιστρογόνων και της προγεστερόνης.
Τα ινομυώματα εμφανίζουν τα εξής κύρια συμπτώματα: μηνορραγία (αυξημένη απώλεια αίματος κατά την έμμηνο ρύση), δυσπαρεύνεια (πόνος κατά την σεξουαλική επαφή) και δυσμηνόρροια (πόνος κατά την έμμηνο ρύση). Επίσης, άλλα συμπτώματα που συνδέονται με την πιθανή παρουσία ινομυωμάτων, είναι όταν αναφέρει η γυναίκα πιθανό αίσθημα βάρους στην πύελο, το οσφυϊκό άλγος, η συχνοουρία λόγω πίεσης της ουροδόχου κύστεως και η εναλλαγή δυσκοιλιότητας και διάρροιας.
Σε αρκετές περιπτώσεις, τα ινομυώματα μπορεί να είναι ασυμπτωματικά.
Ανάλογα με την εντόπιση τους, τα ινομυώματα διακρίνονται σε τρεις κατηγορίες:
1) Υποορογόνια: Αναπτύσσονται κάτω από τον ορογόνο χιτώνα (εξωτερικό τοίχωμα) της μήτρας,
2) Ενδοτοιχωματικά: Με εντόπιση στον μυϊκό χιτώνα της μήτρας
3) Υποβλεννογόνια: Αναπτύσσονται εντός του ενδομητρίου.
Ακόμη συχνά μπορεί να εντοπιστούν τα μισχωτά ινομυώματα, τα οποία συνδέονται με τη μήτρα με έναν λεπτό μίσχο και τα ενδοσυνδεσμικά ινομυώματα, τα οποία εντοπίζονται στους συνδέσμους της μήτρας, όπως στον πλατύ σύνδεσμο.
Η διάγνωση των ινομυωμάτων προκύπτει έπειτα από λήψη ενός καλού ιστορικού της ασθενούς που να αναφέρονται συμπτώματα όπως η έντονη αιμορραγία κατά την έμμηνο ρύση ή και ο πόνος, αλλά ακολούθως σημαντική και η κλινική εξέταση με τη ψηλάφηση. Επίσης θα βοηθήσει στη διάγνωση η χρήση του ενδοκολπικού υπερηχογραφήματος, αλλά και η μαγνητική τομογραφία για την επιβεβαίωση και τον προσδιορισμό του μεγέθους και του είδους της βλάβης.
Η αντιμετώπιση των ινομυωμάτων στηρίζεται:
Στη συντηρητική αντιμετώπιση των ινομυωμάτων, η οποία προτείνεται σε ασθενείς αναπαραγωγικής ηλικίας που επιθυμούν να κυοφορήσουν ή προεγχειρητικά, περιλαμβάνεται η παρακολούθησή τους, η λήψη κάποιων ορμονικών δισκίων ή ενέσιμων αναστολέων του εκλυτικού παράγοντα των γοναδοτροπινών (GnRH ανάλογα).
Στην περίπτωση που η νόσος επιμένει και δυσκολεύουν την καθημερινότητα της γυναίκας, ακολουθεί η χειρουργική θεραπεία μέσω της ινομυωματεκτομής ή της υστερεκτομής, η οποία διενεργείται λαπαροσκοπικά είτε υστεροσκοπικά και σε σπάνιες περιπτώσεις ευμεγέθων ινομυωμάτων λαπαροτομικά (ανοιχτό χειρουργείο).
Σχετικά με τον συγγραφέα
Δελφύς στην αρχαία ελληνική γλώσσα είναι η μήτρα. Άλλωστε ετυμολογικά η λέξη αδελφός («α» αθροιστικό + δελφύς, -ύος), είναι αυτός που προέρχεται από την ίδια μήτρα, ο ομομήτριος
