Η ενδομητρίωση είναι η εμφάνιση ενδομητρικού ιστού εκτός της κοιλότητας της μήτρας. Έτσι, αναφέρεται η “μετανάστευση” του ενδομητρίου κυρίως στην ελάσσονα πύελο, στις ωοθήκες και στους συνδέσμους της μήτρας. Παρόλο που έχουν διατυπωθεί τρεις διαφορετικές θεωρίες, ο μηχανισμός ανάπτυξης της ενδομητρίωσης ακόμη και σήμερα δεν είναι γνωστός.
Στα κύρια συμπτώματα της ενδομητρίωσης, ανήκουν η έντονη δυσμηνόρροια, το χρόνιο πυελικό άλγος, η ασυμπτωματική υπογονιμότητα μέχρι και η στειρότητα. Η εμφάνιση των συμπτωμάτων εντοπίζεται συνήθως με την έναρξη της εμμήνου ρύσεως στην εφηβεία, και αναφέρεται σε γυναίκες ηλικίας 25-45 ετών, αλλά μπορεί να αναφερθεί και από γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας.
Η διάγνωση της ενδομητρίωσης προκύπτει έπειτα από λήψη ενός καλού ιστορικού της ασθενούς, αλλά ακολούθως σημαντική και η κλινική εξέταση με τη ψηλάφηση της μήτρας και των ωοθηκών. Επίσης θα βοηθήσει στη διάγνωση η χρήση του ενδοκολπικού υπερηχογραφήματος, αλλά και η μαγνητικής τομογραφία για την επιβεβαίωση και τον προσδιορισμό του μεγέθους και του είδους της βλάβης. Ωστόσο, η διάγνωση επιβεβαιώνεται συνήθως μέσω διαγνωστικής λαπαροσκόπησης.
Η θεραπεία της ενδομητρίωσης γίνεται μόνο σε ασθενείς με έντονα συμπτώματα όπως της δυσμηνόροιας ή λόγω κύστεων των ωοθηκών, τα λεγόμενα ενδομητριώματα ή σοκολατοειδείς κύστες. Σημαντικός παράγοντας για απόφαση της θεραπείας αποτελεί η υπογονιμότητα. Οι ασθενείς μπορούν να επωφεληθούν θεραπευτικά από την λήψη φαρμακευτικής αγωγής και επί αποτυχίας αυτής, να προχωρήσουν στην χειρουργική παρέμβαση.
Η σωστή επιλογή της κατάλληλης θεραπείας από τον θεράποντα ιατρό, εξαρτάται από την ένταση των συμπτωμάτων, την εξέλιξη της ενδομητρίωσης από την ημέρα της εμφάνισης της, την επιθυμία της γυναίκας για αναπαραγωγή, αλλά επίσης και από την επίδραση της νόσου στην καθημερινότητα της κάθε γυναίκας. Τέλος, προτιμάται η λαπαροσκοπική εξαίρεση όλων των ορατών εστιών, η λύση των συμφύσεων και η αποκατάσταση φυσιολογικών ανατομικών σχέσεων σε συνδυασμό με μια φαρμακευτική θεραπεία.
Σχετικά με τον συγγραφέα
Δελφύς στην αρχαία ελληνική γλώσσα είναι η μήτρα. Άλλωστε ετυμολογικά η λέξη αδελφός («α» αθροιστικό + δελφύς, -ύος), είναι αυτός που προέρχεται από την ίδια μήτρα, ο ομομήτριος
